Marathon update: Powerstrips - Fixx - Pulse8
Nu, ruim een week na afloop van de Istanbul Marathon, is het tijd om een overzicht te geven van mijn ervaringen met bovengenoemde producten in combinatie met de trainingen, energie-voorbereiding op de marathon, de marathon zelf en het herstel.
Training De basis duurlopen die we met onze runnersgroep op de zondag lopen zijn meestal rond de 20km. In de aanloop naar de marathon wordt de intensiteit opgevoerd en de lange duurlopen verlengd tot ca. 32-34km. Na die langere slagen merk ik altijd een verhoogde gevoeligheid van de achillespezen. Soms is een week niet voldoende hersteltijd en ontstaat er een irritatie, die 'in de weg gaat zitten'. In de voorbereiding naar de Istanbul marathon van afgelopen november heb ik de POWERSTRIPS gebruikt om de problematiek m.b.t. de Achillessen te tackelen. Dat heeft heel goed uitgepakt! Na de lange zondagrondes was ik na twee dagen de gevoeligheid kwijt en kon de daarop volgende zondag weer fris aan de volgende duurloop beginnen.
Energie-voorbereiding In de weken voorafgaand aan de start, ben ik begonnen met de FIXX en PULSE8. Geen ladingen pasta's of andere koolhydraatrijke stapelwoede, maar FIXX en PULSE8 voor de energiebehoefte en ondersteuning van het cardiovasculaire systeem.
Marathon-dag -Op de racedag waren FIXX en PULSE8 uiteraard onderdeel van het ontbijt. Als voeding tijdens de race had ik 4 gels en 3 energybars bij me. Die bars waren niet weg te happen en heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Was ook niet nodig, want de hoeveelheid energie van het FIXX- en PULSE8-ontbijt i.c.m. de 4 gels waren ruim voldoende; de 'hongerklop' is, in tegenstelling tot andere marathons, niet voorbijgekomen. Top! -Op beide achillessen en beide bovenbenen had ik POWERSTRIPS geplakt. Tijdens de vorige 5 marathons ontstond er altijd kramp in de bovenbenen rond 27-32 km. Het idee was om te testen of de strips hier ook ondersteuning zouden kunnen bieden. Kramp in de bovenbenen is ook in deze race voorbij gekomen, maar pas vanaf 36km. Of dat een positief effect is van de strips op de bovenbenen kan ik niet zeggen, want dan had ik één been wel en de ander niet moeten plakken voor een goed vergelijk. Wellicht een andere keer. De achillessen heb ik totaal niet gevoeld; en dat is voor het eerst!
Herstel Na de marathon heb ik de achillespezen nog een week lang doorgeplakt. Maandag was alles nog wat stram, maar dinsdag nam ik de trap weer ouderwets met twee treden tegelijk en op woensdag was alle gevoeligheid vrijwel verdwenen. Helemaal supertop die POWERSTRIPS!!
Kortom: De energiebehoefte is perfect af te stemmen met de FIXX en de PULSE8. Preventief en nazorgend plakken met de POWERSTRIPS maken dat het herstel van de uitputtingsslag, die een marathon nu eenmaal is, sneller/beter verloopt.
woensdag 25 november 2015
Een hele waslijst met extreme klachten !
Deze kreeg ik vandaag nog binnen, mevr. B. had dit nooit verwacht:
Mijn ervaringsverhaal:
Mijn gezondheid klachten gaan een lange periode terug. Toen ik 33 jaar oud was had ik een zeer ernstige vorm van endometriose en een goedaardig baarmoeder gezwel. Na een lange tijd van hele hevige vloeiingen en zware hormoon spuiten, is er een baarmoeder operatie gedaan en tevens een blaascorrectie. Gelukkig voelde ik mij daar na een tijd toch behoorlijk opgeknapt.
In 1994 heb ik na een operatie aan mijn arm waarin geen verbetering plaats vond gips gehad, dit is helaas te strak er om heen gelegd, en na een periode van allerlei onderzoeken ben in Nijmegen terecht gekomen, in het Radbout ziekenhuis. Daar hebben ze geconstateerd dat ik Dystrofie had opgelopen, gevolg veel pijnmedicaties en Manitol infusen etc. Tevens door verwezen naar het Roesingh, ik heb hier twee en half jaar gerevalideerd. In tussen tijd ook nog weer voor de tweede keer geopereerd in Utrecht, omdat het heel slecht ging met mijn arm, kon de arm helemaal niet meer bewegen, en de hele linkerkant ging mee doen.
In het Roesingh heb ik geleerd om ondanks de hevige pijn, om te gaan met mijn beperkingen, en vanaf die tijd heb ik nog regelmatig therapie bij een fysiotherapeut die bekend is met Dystrofy.
In 1997 heb ik een gecompliceerde been breuk opgelopen en dit herstel heeft een behoorlijke tijd geduurd, de doktoren waren bang dat ik ook Dystrofie in mijn been zou krijgen, maar een vechter als ik ben heb ik mij er niet onder laten krijgen, preventief Manitol infuus en zware pijnstillers etc. en een hele grote dosis positiviteit en doorzettingsvermogen, maar ook de nodige tranen. En ieder week intensieve fysiotherapie.
Mijn leven leek weer in een rustig vaarwater te komen, maar in 2010 kreeg ik opnieuw te kampen met allemaal vage klachten. We hadden een moeilijke tijd achter de rug en de arts dacht aan een Burn– out, vanwege mijn extreme vermoeidheid, en stelde voor antidepressiva voor te schrijven, ik dacht nee dat nooit, ik weet niet wat er is , maar depressief ben ik geen geval. Weer door de gehele gezondheidsmolen, en al snel bleek dat ik Slaap Apneu, had met 43 ademhalingsstoppen van 15 seconden, weer heel veel medicatie en slapen met een Capp apparaat, dit zou de nodige verbetering moeten geven, echter dit was minimaal, toen weer verder onderzoek, bleek dat er een hartafwijking geconstateerd is, waaraan ik niet geopereerd kan worden ( probleem zit in de kleine bloedvaten rond om het hart) opnieuw hart revalidatie, andere mensen in de revalidatie groep hadden wel conditie verbetering, maar mij bleef het herstel uit, dit was een enorme teleurstelling, wel ook zelf geprobeerd dit te verbeteren, maar ging heel moeizaam.
Mijn COPD klachten namen in deze periode ook erg toe, en de wintermaanden had ik heel vaak benauwdheidsklachten en bijna ieder griep epidemie was ik ook van de partij. Kortom niet echt om vrolijk van te worden, daarnaast heb ik al jaren last van extreme warmte in mijn lijf, als iedereen het over heeft wat is het koud dan had ik het nog warm, en het leek als of ik soms in brand stond. Voor enkele weken terug bij mijn cardioloog dit besproken en hij gaf aan dat dit door mijn Beta blokkers komt die ik gebruik. En dat ik daardoor geremd wordt . In 2012 opnieuw mijn been gebroken op 3 plaatsen en na een lange periode op bed gelegen te hebben, omdat mijn wond steeds weer open ging (thuiszorg kwam 3 x per dag verschonen en verbinden), weer een periode van revalidatie, en heel veel doorzettingsvermogen, enigszins wat opbouw van conditie weten te krijgen, maar nog steeds veel pijn , en lang staan en lopen is een probleem.Tot dat ik in contact kom met de Power strips, Karin heeft mij 2 pleisters geplakt voor bij mijn borstbeen in de richting van het hart en 2 op de nieren, ik wil de pleisters de voordeel van de twijfel wel geven, ondanks dat ik al zo veel dingen heb geprobeerd, en toch heel vaak teleurgesteld ben. En ja hoor je gelooft het niet de volgende morgen voelde mijn huid gewoon koud aan, en de eerste dagen daarna had in een boost van energie, waar ik natuurlijk behoorlijk gebruik van heb gemaakt, ik wist niet wat mij over kwam, na een week gaf mij lichaam toch wat signalen dat ik het wat rustiger aan moest doen, en kwam ik de hamer tegen, ik wou te snel te veel resultaat, en besef nu ook dat ik hierin wat geduld zal moeten hebben, Maar met dit resultaat ben ik al zo super blij slaap weer onder een dekbed en heb sinds jaren weer een winterjas aan ha ha wie had dit ooit gedacht.
Karin nog bedankt dat je mij kennis heb laten maken met deze wonderlijke Power Strip
Ik hoop dat wij nog heel veel mensen blij kunnen maken en energie vol en zonder pijn door het leven kunnen laten gaan.
Een blije gebruiker van de Powerstrip
Mijn ervaringsverhaal:
Mijn gezondheid klachten gaan een lange periode terug. Toen ik 33 jaar oud was had ik een zeer ernstige vorm van endometriose en een goedaardig baarmoeder gezwel. Na een lange tijd van hele hevige vloeiingen en zware hormoon spuiten, is er een baarmoeder operatie gedaan en tevens een blaascorrectie. Gelukkig voelde ik mij daar na een tijd toch behoorlijk opgeknapt.
In 1994 heb ik na een operatie aan mijn arm waarin geen verbetering plaats vond gips gehad, dit is helaas te strak er om heen gelegd, en na een periode van allerlei onderzoeken ben in Nijmegen terecht gekomen, in het Radbout ziekenhuis. Daar hebben ze geconstateerd dat ik Dystrofie had opgelopen, gevolg veel pijnmedicaties en Manitol infusen etc. Tevens door verwezen naar het Roesingh, ik heb hier twee en half jaar gerevalideerd. In tussen tijd ook nog weer voor de tweede keer geopereerd in Utrecht, omdat het heel slecht ging met mijn arm, kon de arm helemaal niet meer bewegen, en de hele linkerkant ging mee doen.
In het Roesingh heb ik geleerd om ondanks de hevige pijn, om te gaan met mijn beperkingen, en vanaf die tijd heb ik nog regelmatig therapie bij een fysiotherapeut die bekend is met Dystrofy.
In 1997 heb ik een gecompliceerde been breuk opgelopen en dit herstel heeft een behoorlijke tijd geduurd, de doktoren waren bang dat ik ook Dystrofie in mijn been zou krijgen, maar een vechter als ik ben heb ik mij er niet onder laten krijgen, preventief Manitol infuus en zware pijnstillers etc. en een hele grote dosis positiviteit en doorzettingsvermogen, maar ook de nodige tranen. En ieder week intensieve fysiotherapie.
Mijn leven leek weer in een rustig vaarwater te komen, maar in 2010 kreeg ik opnieuw te kampen met allemaal vage klachten. We hadden een moeilijke tijd achter de rug en de arts dacht aan een Burn– out, vanwege mijn extreme vermoeidheid, en stelde voor antidepressiva voor te schrijven, ik dacht nee dat nooit, ik weet niet wat er is , maar depressief ben ik geen geval. Weer door de gehele gezondheidsmolen, en al snel bleek dat ik Slaap Apneu, had met 43 ademhalingsstoppen van 15 seconden, weer heel veel medicatie en slapen met een Capp apparaat, dit zou de nodige verbetering moeten geven, echter dit was minimaal, toen weer verder onderzoek, bleek dat er een hartafwijking geconstateerd is, waaraan ik niet geopereerd kan worden ( probleem zit in de kleine bloedvaten rond om het hart) opnieuw hart revalidatie, andere mensen in de revalidatie groep hadden wel conditie verbetering, maar mij bleef het herstel uit, dit was een enorme teleurstelling, wel ook zelf geprobeerd dit te verbeteren, maar ging heel moeizaam.
Mijn COPD klachten namen in deze periode ook erg toe, en de wintermaanden had ik heel vaak benauwdheidsklachten en bijna ieder griep epidemie was ik ook van de partij. Kortom niet echt om vrolijk van te worden, daarnaast heb ik al jaren last van extreme warmte in mijn lijf, als iedereen het over heeft wat is het koud dan had ik het nog warm, en het leek als of ik soms in brand stond. Voor enkele weken terug bij mijn cardioloog dit besproken en hij gaf aan dat dit door mijn Beta blokkers komt die ik gebruik. En dat ik daardoor geremd wordt . In 2012 opnieuw mijn been gebroken op 3 plaatsen en na een lange periode op bed gelegen te hebben, omdat mijn wond steeds weer open ging (thuiszorg kwam 3 x per dag verschonen en verbinden), weer een periode van revalidatie, en heel veel doorzettingsvermogen, enigszins wat opbouw van conditie weten te krijgen, maar nog steeds veel pijn , en lang staan en lopen is een probleem.Tot dat ik in contact kom met de Power strips, Karin heeft mij 2 pleisters geplakt voor bij mijn borstbeen in de richting van het hart en 2 op de nieren, ik wil de pleisters de voordeel van de twijfel wel geven, ondanks dat ik al zo veel dingen heb geprobeerd, en toch heel vaak teleurgesteld ben. En ja hoor je gelooft het niet de volgende morgen voelde mijn huid gewoon koud aan, en de eerste dagen daarna had in een boost van energie, waar ik natuurlijk behoorlijk gebruik van heb gemaakt, ik wist niet wat mij over kwam, na een week gaf mij lichaam toch wat signalen dat ik het wat rustiger aan moest doen, en kwam ik de hamer tegen, ik wou te snel te veel resultaat, en besef nu ook dat ik hierin wat geduld zal moeten hebben, Maar met dit resultaat ben ik al zo super blij slaap weer onder een dekbed en heb sinds jaren weer een winterjas aan ha ha wie had dit ooit gedacht.
Karin nog bedankt dat je mij kennis heb laten maken met deze wonderlijke Power Strip
Ik hoop dat wij nog heel veel mensen blij kunnen maken en energie vol en zonder pijn door het leven kunnen laten gaan.
Een blije gebruiker van de Powerstrip
vrijdag 20 november 2015
Diarree en buikpijn
Eergisteren had ik al diarree en pijn in mijn buik voordat we in het vliegtuig naar India gingen. Normaal krijg je dat in India wel van de bacteriën, maar nu was ik er nog niet eens! Een derde op mijn maag geplakt en twee stukken op de nieren. Buikpijn en diarree over, ondanks het vele zitten en hete eten onderweg. Vijf minuten voor het dalen twee stukjes achter de oren geplakt die ik thuis al had geknipt. Die had ik iets eerder moeten plakken want zodra de daling werd ingezet kwam er veel pijn in het oor waarvan het trommelvlies ooit geknapt was. De pijn duurde maar vijf minuten en daarna tot en met de landing geen dichte oren of pijn gehad.
Abonneren op:
Posts (Atom)